گوشه اي از مضرات روابط ارباب و برده مجازی

يکی از بزرگ ترين معضلات يک مستر اينه که با برده اي وارد رابطه بشه که قبلاً مدت زيادی با يک مستر ديگه رابطه مجازی داشته (تلفنی، ويديو چت و...)
وقتی رابطه واقعی و رو در رو نباشه افراد به راحتی نقش بازی می کنند، خودشون را يک ارباب يا برده آرمانی نشون ميدن و هرگز هم هيچ مشکلی پيش نمياد... جلوی فانتزی را هم ول می کنند و ميگذارند اون رابطه مجازی تا هر افق عجيب و غريب و دور از دسترسی بره... بگذريم که خود اين روابط چقدر ميتونند از لحاظ روانی آسيب زا باشند بخصوص برای برده ها (بر خلاف اينکه در نگاه اول امن به نظر مياد)

اما عمق فاجعه وقتی معلوم ميشه که اون برده با يک مستر ديگه وارد رابطه واقعی غير مجازی ميشه، حالا تصور کنيد اين برده چه انتظاری از رابطه جديد داره... اولين انتظارش اينه که اين رابطه هم مثل رابطه قبل کاملاً آرمانی باشه، برده همه چيز ارباب جديدشو با اون تصوير مجازی و تخيلی که خودش و ارباب قبليش با هم از يک "ارباب" در ذهنشون ساخته بودند مقايسه می کنه غافل از اينکه اون بتی که در ذهنش هست زاييده تخيل و محصول نمايش بازی کردنه، اما اين ارباب جديد يک آدمه، يک انسان واقعی…

مشکل ديگه اي که بوجود مياد در مورد توانايی ها و محدوديت های برده است،به عنوان يک مثال فرض کنيم برده در رابطه مجازی قبليش يکی از فانتزيهاشون داغ گذاری بوده، بارها راجع بهش حرف زدن و ازش لذت برده، حالا در رابطه واقعی هم اينو بيان ميکنه، مثلاً اربابش هم از اين کار خوشش مياد، پس اين کارو انجام ميدن، اما بعد برده ميبينه که ای داد بيداد، داره جونش در مياد... اين اصلاً اون چيزی نبود که تو ذهنش بود، جای داغ ميسوزونه، تا مدت ها به طور يکنواخت درد خيلی شديد داره، جاش زخم ميشه و ...
اينجا خيلی وقت ها ارباب جديد را مقصر ميدونند که اين خوب اين کارو نکرد، يا همچين چيزی در حالی که اصل قضيه اينه که اون برده خودش و ارباب جديدشو گول زده، بدون اينکه بخواد البته، و ريشه اين گول زدن هم در اون فانتزی های بلند مدت تخيلی بوده که با ارباب مجازی قبليش داشته و الان نميتونه برای ارباب جديدش مرز فانتزی و واقعيت را خوب تعريف کنه، اين خودش ميشه يک مشکل بزرگ.

مشکلاتی از اين دست حين رابطه با کسانی که مدت زيادی رابطه های مجازی داشتند و رابطه های واقعی نداشتند يا کم داشتند زياد پيش مياد که هر دو طرف ماجرا بايد نسبت بهش آگاه باشند...